ชีวิต ที่ละเลงด้วย ปัญหาและหน้าที่ที่เราต้องรับผิดชอบ ด้วยไม่สามารถจริงที่ไม่อาจหลีกเลี่ยง พันธะหน้าที่หลายอย่าง อาจทำให้บางที เราหมกมุ่น จมปลัก ลืมอะไรหลายๆอย่าง ลืมความจริงที่เป็นพื้นฐานของชีวิตไป ลืมว่าอะไรจริงๆที่มีความสำคัญคัญมากกว่า เงิน ทอง ทรัพย์สิน หลงมัวเมาจมปลักควานหา
นำมาซึ่งชีวิตไม่สมดุล ควรมีทางออก ควรมีเวลา หยุด เพื่อให้เราได้มีโอกาสคิด และตัดสินใจว่า เราจะเริ่มเดินจากตรงไหนดี เป็นการหยุดเพื่อเดินต่อ ไม่ใช่หยุดเพราะ หยุดจริงๆ หยุดแบบนี้ทางธรรมเรียกว่า นิพพาน ทางโลกเรียกว่า ตาย แต่ในทางสุดโต่งอีกทาง คือเราเรียก ศรีธัญญา สติไม่ค่อยดี บ้านะ แต่ว่าอาจโง่ด้วยรึป่าว... ก็ค่อยๆว่ากันไป
รองเท้าคู่เก่าๆ ราคาหลักร้อย อาจมีคำตอบ ให้เรา ซึ่งบางคำตอบ อาจเป็นคำตอบง่ายๆ คำตอบแบบเด็กๆ คำตอบที่เราถามเด็ก เด็กอาจตอบได้ ไม่ใช่เพราะผู้ใหญ่ไม่ฉลาด แต่เพราะเขามีความอยากครอบงำ กิเลส และความคิดมากเกินไป เขาจึงหลงลืม วิธีการขั้นพื้นฐานไป
ตื่นเช้ามา พร้อม รองเท้า คู่เก่า เดินตรงไปที่สนาม แล้วลองออกก้าววิ่ง ถ้าเราไม่ได้วิ่งมา หลายเดือน หรือหลายปี หรือไม่เคยวิ่งเลยเกือบ 10 ปีแล้ว ธรรมดาในเส้นทางที่เราเหมือนเคย แต่ไม่คุ้นเคย ก้าวแรกๆ จะเป็นก้าวที่ลำบาก มีความเจ็บทางกาย เนื้อผิว เพราะความไม่คุ้นของสภาพร่างกาย เหมือนก้อน เนื้อ รูขุมขน เขาไม่วิ่งมานาน จึงเกิดความเครียด เจ็บแสบ ปนคันๆ และยิ่งวิ่งยิ่งแสบคัน จนวิ่งต่อไม่ไหว ให้เราค่อยๆชลอตัว และ หยุด "แต่เราหยุดเพื่อ เริ่มใหม่" หยุดเพื่อให้ร่างกายเขาปรับสภาพ ผ่อนคลาย สงบ และเริ่มวิ่งใหม่ แต่ความพยายามรอบนี้ ก็เจ็บแสบเหมือนเคย วันแรก รอบแรก ต้องหยุดแล้วไป หยุดแล้วไป กว่าจะครบ 5 รอบสนามเล็กๆ เล่นเอาเหนื่อยใช้ได้
ทุกสิ่งถ้าเรามองเห็น เขามีคุณต่อเรานะ มองให้ดี แม้แต่รองเท้าคู่นี้ ราคาของเขาอาจราคาแค่ 2-3 ร้อยบาท แต่เขาอาจช่วยเราแก้ปัญหา ที่มีค่ามากกว่าราคาหลายร้อยเท่า เพียงเกิดจากวิธีการว่า คุณใช้เขายังไง ใช้เขาในคุณสมบัติที่เขาทำได้ และตั้งใจ จริงใจ ดึงศักยภาพของเขาออกมาแคไหน
ด้วยความตั้งใจสร้างสรรค์ ผลงาน ทีม รับทำล็อกเก็ต
ชีวิต และ ศิลปะ และ ล็อกเก็ต
12.17 น. ความสุข อยู่ตรงไหน
การไขว่คว้าดิ้นรน ต่อสู้ตลอดชีวิตที่ผ่านมา เราเคยตอบตัวเองบ้างไหน เราต่อสู้เพื่ออะไร วันนี้ทุกอย่างยังดำเนินไป และเหมือนยังไม่เจอจุดสิ้นสุด ซักแว้ปนึงที่พอบรรเทาความเหนื่อยได้ คือความสุขเล็กๆ น้อยๆ ที่เป็นแรงพลัง และให้เราได้เห็นว่า โลกนี้ เพียงแค่เรามอง เราจะเห็นว่ามีสิ่งสวยงามอยู่รายรอบกาย เสมอ.... และเสมอ
มุมมอง ร้านกาแฟ ภูเขา ต้นไม้ ดอกไม้ สีเขียว เป็นความชื่นสุขพื้นฐาน ที่เราแค่แว้บมอง มีอยู่ข้างๆตัว และใกล้ๆตัว แต่หลายครั้งมากๆ ที่เราไม่เคยมอง ลืมมอง เราคือธรรมชาติ ธรรมชาติสร้างเรา และเราคือผู้รักษา เก็บเกี่ยวและทำลายโดยตัวเราเอง เราจะยืนอยู่ฝ่ายไหน อยู่ที่เราเป็นคนเลือกข้างเอง
หากชีวิตดำเนินอยู่ อยากมองความงามเหล่านี้โดยตลอด ธรรมชาติสอนเรามากมาย ธรรมชาติเปรียบดั่งครู ใบไม้มีต่างสี แต่ละสีต่างบอกความต่างของอายุ บางใบเริ่มผลิใบ บางใบเขียวขจีเต็มวัย บางใบเหลือง และเริ่มหล่นร่วง เวลาทรงอำนาจมากมหาศาล เวลาสามารถนำความเปลี่ยนแปลงมาสู่ทุกสรรพสิ่ง และทุกๆชีวิต ไม่สามารถวิ่งหนีกฎข้อนี้ไปได้ ไม่ว่าเราจะยากดี มีจน หรือรวยล้นประเทศ บางทีความทนงตน หยิ่ง โอหัง ก็เป็นเรื่องชวนขำๆ หรือชวนขำทั้งน้ำตาเพราะความหยามหมิ่น...นิ่งเสีย
เพราะโดยสัจจะ ไม่มีใครกระโดดโลดแล่นบนเวทีชีวิต ได้เกิน 150 ปีหลอก เป็นดั่งภาพมายา สร้างและทำความงาม ความดี ความสุข ที่เบียดเบียนชีวิตอื่นน้อยที่สุด และทำเท่าที่เราพยยามทำได้ให้เต็มที่ จึงน่าจะพอเป็นคำตอบ ให้เราพอมีช่อง มีเส้นทางเล็กๆ ให้เราเดินได้อย่าง พอและเพียง
ระหว่างทางเดิน ข้างๆทางเดินทุกเส้นทาง มีอะไรเล็กที่น่าสนใจ รอเรามองอยู่ เสมอ
ค่อยๆ ก้าวไป อย่างขำๆ และน้ำตา
ณ ชลบุรี
